Herhaling speelt een centrale rol in menselijke cultuuruitingen. Slaap - liedjes en smeekbeden, protesten en strijdkreten: van de wieg tot het graf begeleidt de herhaling de essentiële gebeurtenissen in het leven. Maar in een wereld die zelf voortdurend in beweging is, kan van zuivere herhaling geen sprake zijn. Je kunt onmogelijk tweemaal in dezelfde rivier stappen. Dat geldt ook in literatuur en kunst, waar herhaling veelvuldig wordt ingezet als artistiek middel. Daarbij is juist het verschil van essentieel belang. Maar wat is precies de aard van dat verschil? Wat 'doet' herhaling als kunstgreep met het werk? En hoe kan herhaling worden ingezet om gevestigde belangen en opvattingen te consolideren of juist te onder mijnen? Déjà Vu behandelt deze vragen vanuit een interdisciplinair en mondiaal perspectief en laat daarbij zien hoe het middel van de herhaling door alle tijden en alle culturen wordt toegepast in beeldende kunst, muziek, literatuur en film. Repetition has a major role in human culture. In lullabies and prayers, in protests and war cries: from the cradle to the grave, repetition is the companion to life's essentials. In a constantly revolving world there is no pure repetition. Events never repeat themselves precisely. This is equally true of repetition in Literature and Art, where the use of repetition is varied and frequent. How does repetition work? And how can it be of use? Déjà Vu unravels these questions in fifteen chapters ranging from film remakes and Baudelaire to the offer of Abraham and David Lodge, Small World. Déjà Vu shows that repetition has been used worldwide through all times and cultures in visual arts, poetry, music, literature and motion pictures.