De avant-gardecinema in de jaren '20 en '30, was de eerste echte filmbeweging in Europa. Deze beweging bestond uit een kleine maar zeer dynamische groep filmmakers, die zich vestigde in steden als Amsterdam, Berlijn, Londen, Parijs en Moskou. Behalve met het maken van vooruitstrevende films, hielden deze cineasten zich ook bezig met de programmering van bioscopen en het organiseren van tentoonstellingen. Verder ontwikkelden ze filmtheorieën, brachten tijdschriften uit en richtten filmacademies op. De avant-gardisten hielden zich bezig met cinema in zijn totaliteit en probeerden film te veranderen in een geheel eigen medium en kunstvorm. Maar belangrijker was dat zij de cinema op de kaart hebben gezet als aparte culturele stroming en esthetische vorm van expressie. Hoewel ze niet al hun gestelde doelen hebben bereikt, slaagden de filmmakers er wel in filmcultuur te veranderen. Veel van hun ideeën en ontwikkelingen laten tot op de dag van vandaag hun sporen na. Malte Hagener gaat tot in detail in op de ontwikkeling van de avant-gardistische cinema. Van de ruïnes van de Eerste Wereldoorlog tot de hoopvolle jaren '20, gevolgd door de komst van geluidsfilm en de ontwikkeling van verschillende filmgenres in de jaren '30.This first critical overview of the European film avant-garde ushers in a new approach and creates its own subject. Arguing that a European perspective is the only way to understand the film avant-garde of the 1920s and 1930s, Hagener provides a much-needed summary of the theory and practice of the movement. This incisive study also pioneers a new approach to the alternative cinema network that sustained the avant-garde, paying particular attention to the emergence of screening clubs, film festivals, and archives.