Peace operations became the core focus of many Western armed forces after the Cold War. The wish amongst political and military leaders during the 1990s to hold on to the classical identity of the armed forces as an instrument of force made them pursue a strict separation between military operations and the civilian aspects of peacekeeping, such as policing, administrative functions, and political and societal reconstruction. In his book Soldiers and Civil Power, Thijs Brocades Zaalberg argues that this policy failed to match up to reality. Supporting civil authorities, and at times even substituting them (de facto military governance), became the key to reaching any level of success in Cambodia, Somalia, Bosnia and Kosovo. As a result of the false segregation between the civilian and the military domain, this was accomplished mostly by improvisation and creativity of commanders who probed for the limiting boundaries of their original mandate by reaching ever further into the civilian sphere.Vredesoperaties werden na de Koude Oorlog de hoofdtaak van de Nederlandse en veel andere westerse krijgsmachten. De wens om de klassieke identiteit van de krijgsmacht als geweldsorganisatie in stand te houden zorgde er in de jaren negentig voor dat politieke en militaire leiders een strikte scheiding nastreefden tussen enerzijds de militaire operatie en anderzijds de civiele aspecten van een vredesmissie, zoals politieoptreden, bestuurlijke verantwoordelijkheden, en politiek-maatschappelijke wederopbouw. Thijs Brocades Zaalberg beargumenteert in zijn boek Soldiers and Civil Power dat dit beleid niet strookte met de realiteit. Het ondersteunen en soms zelfs het vervangen van civiele autoriteiten (de facto militair gezag) door militairen werd de sleutel tot het behalen van enige mate van succes in vredesoperaties in Cambodja, Somalië, Bosnië en Kosovo. Als gevolg van de valse scheiding tussen het civiele en het militaire domein was dit succes meestal afhankelijk van improvisatie en durf van commandanten die de uiterste grenzen van hun mandaat verkenden en daarbij steeds verder de civiele sfeer betraden. 'Het betreft hier een indrukwekkend werk, zowel door zijn zeer gedegen vraagstelling, als door zijn gedurfde comparatieve benadering, door het enorme en veelzijdige onderzoek (in archieven in alle hoeken van de wereld) dat eraan ten grondslag ligt én door zijn heldere, verhalende stijl (met oog voor de juiste anekdotiek en met een rake typering van personen).' Marnix Beyen, Universiteit Leuven Thijs Brocades Zaalberg is geïnterviewd in de Groene Amsterdammer: kijk op "http://www.groene.nl">
www.groene.nl